به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، بهنام قنبری سرپرست پروژه گمانه‌زنی و تعیین عرصه و حریم تپه تل پرگوی شهرستان پارسیان استان هرمزگان، امروز دوشنبه 18 اردیبهشت 96، با اعلام این خبر افزود: «منطقه پارسیان در غرب استان هرمزگان در همسایگی دو استان فارس در شمال و استان بوشهر در غرب و کرانه شمالی خلیج‌فارس واقع شده است.»
او افزود: «در این منطقه به‌وسعت 1700 کیلومترمربع شامل دو بخش مرکزی پارسیان و کوشکنار، محوطه مهم تل پرگو بزرگ یا چاه دروازه در سه‌کیلومتری شهرستان پارسیان و در 600متری شرق روستای بمبری قرار دارد.»
این باستان‌شناس اظهار کرد: «این تپه بزرگ به‌ابعاد 150×200 متر و ارتفاع 12 متر از سطح زمین‌های اطراف و با وسعتی نزدیک به 4 هکتار یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین محوطه‌های باستانی منطقه است.»
قنبری پراکندگی سفال در سطح محوطه را متنوع و چشمگیر توصیف کرد و افزود: «این سایت متشکل از دو برجستگی پشته‌ای‌شکل است و سازه‌های معماری از سنگ و گچ در سراسر بخش‌های مختلف آن دیده می‌شود.»
تهدید محوطه با کشت‌وکار و راه‌سازی
این باستان‌شناس، قرارگیری این محوطه در بخش مرکزی دشت را که حاصلخیزترین زمین‌های کشاورزی منطقه در آن قرار دارند و به‌روش کشت آبی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، در کنار کاشت درختان نخل در عرصه محوطه و انجام کشت‌وکار از تهدیدات این محوطه ارزشمند اعلام کرد.
او گفت: «همچنین پیشرفت فعالیت‌های کشاورزی در نتیجه استفاده از ماشین‌آلات مختلف نظیر تراکتور برای شخم‌زنی سالانه زمین و بولدوزر برای ساخت راه خاکی بین مزارع، خاک‌برداری‌های مداوم مردم محلی از تپه برای ساخت‌وساز و حفاری‌های غیرمجاز همگی محوطه تل پرگو را در معرض آسیب جدی قرار داده‌اند.»
به‌گفته این باستان‌شناس، در این وضعیت اجرای پروژه گمانه‌زنی و تعیین عرصه و حریم محوطه و به‌دست آوردن اطلاعات دقیق علمی از وضعیت محوطه و توالی دوره‌های استقراری و مشخص کردن حد عرصه و حریم محوطه امری ضروری بود.
کشف اشیای دوره تاریخی
قنبری، با بیان اینکه 32 گمانه با هدف شناسایی حریم این تپه باستانی ایجاد و کاوش شد، تصریح کرد: «در نتیجه کاوش در این گمانه‌ها مواد فرهنگی از قبیل سفال، سازه معماری و اشیای فلزی از این محوطه به‌دست آمد که براساس مطالعات اولیه می‌توان آن‌ها را در دوره تاریخی (اشکانی و ساسانی) طبقه‌بندی کرد.»
او گفت: «از مواد فرهنگی شاخص یافت‌شده در این تپه می‌توان به اشیای سفالی با شکل خاص (احتمالاً پایه) اشاره کرد که دارای یک کف نعلبکی‌مانند و یک بخش پایه‌ای‌شکل با سطح گرد صاف هستند و ارتفاع آنان بین 15 تا 20 سانتی‌متر متغیر است.»
به‌گفته این باستان‌شناس، فراوانی زیاد این اشیا در سطح محوطه به‌نوعی می‌تواند به اقتصاد یا معیشت ساکنان این تپه مربوط باشد.
او یافته‌های فلزی به‌دست‌آمده از بررسی سطحی محوطه را شامل انگشتر، پلاک‌های مفرغی، سوزن، مهره و اشیا با شکل نامشخص برشمرد و گفت: «سازه‌های معماری ساخته‌شده از سنگ با ملاط گچ و آهک به‌شکل دیوارهای قطور و کف‌های گچ‌اندود و شواهد استفاده از گچ‌بری از وجود سازه‌های بزرگ در این محوطه حکایت دارد.»
قنبری افزود: «درنهایت و براساس تمام اطلاعات موجود، می‌توان تل پرگوی شهرستان پارسیان را یک مرکز مهم منطقه‌ای در حاشیه خلیج‌فارس معرفی کرد که وجود این وضعیت اهمیت ادامه مطالعه و کاوش گسترده در این تپه باستانی را دوچندان می‌کند.»
پروژه گمانه‌زنی و تعیین عرصه و حریم تپه تل پرگو در شهرستان پارسیان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.
انتهای پیام/
